استرس در دوران بارداري عوارض جبران ناپذيري برجا مي گذارد . شايع ترين و مهم ترين استرس هاي گزارش شده توسط زنان باردارمي تواند شامل : اضطراب و نگراني در مورد سلامت جنين، مرگ يكي از نزديكان، مشاجره و مشكل ارتباطي با همسر و خانواده اش، كاهش ناگهاني و قابل ملاحظه در درآمد خانواده ، مسائل و مشكلات مربوط به شغل همسر باشد. مطالعات و بررسي هاي متعدد روي زنان باردار از نژادهاي مختلف و در محيط هاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي متفاوت نشان دهنده اين فرضيه است كه سطح بالاي استرس هاي رواني – اجتماعي در طول دوران بارداري خطر زايمان زودرس و در نتيجه تولد نوزاد با وزن كمتر از ميزان طبيعي را افزايش مي دهد .مطالعات نشان مي دهد ميزان خطر زايمان زودرس در مادران تحت استرس 5/1 تا 2 برابر بوده است. از آنجايي كه وزن پايين نوزاد يك عامل خطر مهم در مرگ و مير و عوارض دوران نوزادي است و از طرفي مرگ و مير نوزادي شاخص مهم در ارزيابي وضعيت بهداشتي هر كشوري است، لذا تعيين عواملي كه مي تواند روي شاخص فوق تأثيرگذار باشد از اهميت خاصي در سيستم بهداشتي برخوردار است. در نهايت مي توان گفت زايمان زودرس علت اصلي ناتواني و مرگ و مير در دوره نوزادي است .استرس زنان در اوايل بارداري طبيعي است: تحقيقات نشان مي دهد با توجه به تغييرات و نوسانات هورموني بدن در دوران بارداري تغييراتي در اخلاق و حالات احساسي مادران باردار رخ مي دهد كه امري طبيعي است. اين تغييرات حدود 2 ماه طول مي كشد و پس ازآن با هماهنگ شدن بدن با تغييرات هورموني به طور خودكار رفتارها به حالت عادي باز مي گردد. البته نمي توان شدت و ميزان حساسيتها و تغييرات رفتاري و احساسي را پيش بيني كرد زيرا در اين زمان هورمون هاي بدن افزايش يافته و واكنش هاي زنانه به اين هورمون ها متفاوت است. بر اساس اين گزارش مدت زمان تقريبي اين وضعيت يعني زمانيكه بدن در حال هماهنگ كردن خود با اين هورمون ها است حدود 6 تا 10 هفته طول مي كشد.لازم به ذكر است به طور كلي مادران باردار در طول دوران بارداري از روحيه حساس تري برخوردار هستند اما شدت طبيعي آن در حدود 10 هفته به طول مي انجامد.